سال 16، شماره 64 و S11 - ( Supplement 11 1396 )                   سال 16 شماره 64 و S11 صفحات 21-12 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.2717204.2017.16.64.2.9

XML English Abstract Print

کاربردهای درمانی زردچوبه و ماده مؤثره آن کورکیومین در ترمیم زخم و بازسازی پوست از دیدگاه طب رایج و طب سنتی ایران
زینب قربانی1 ، ابراهیم خادم* 2
1- دانشکده علوم تغذیه و رژیم شناسی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، تهران، ایران
2- دانشکده طب سنتی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران، تهران، ایران ، ekhadem@tums.ac.ir
چکیده:   (31733 مشاهده)
زردچوبه را در طب سنتی ایران به نام عروق‌الصفر نیز می‌شناسند. این ادویه از ریشه گیاه Curcuma longa L (از خانواده زنجبیل) گرفته می‌شود. هدف از مطالعه حاضر، معرفی زردچوبه و ماده مؤثره آن کورکیومین، بررسی کاربردهای درمانی و اثربخشی آنها در ترمیم زخم‌های جلدی بر اساس منابع طب سنتی ایران  و طب رایج می‌باشد. زردچوبه از نظر طب سنتی اثر ضد‌باکتریایی داشته و در تقویت چشم، بهبود انسداد کبدی و یرقان و رفع استسقا مؤثر است. اثرات آنتی‌اکسیدانی و ضدالتهابی زردچوبه علت اصلی کاربرد آن در پیشگیری از ابتلا و کند کردن پیشروی بیماری‌های قلبی عروقی، ریوی، اتوایمیون، بیماری‌های التهابی روده و دیابت در طب رایج می‌باشد. بازسازی پوست و ترمیم زخم یک فرایند پیچیده است که شامل تعداد زیادی از سلول‌ها و فرآیند‌های مختلفی از قبیل تکثیر، مهاجرت سلولی، سنتز ماتریکس و انقباض می‌باشد که درنهایت به بازیابی ساختارهای سلولی و لایه‌های بافتی می‌انجامد.  یافته های طب سنتی بیان می‌کنند که زردچوبه از دیرباز به عنوان یک ترکیب ضدعفونی‌کننده و درمانی در بهبود زخم‌ها، بثورات جلدی و گال به کار می‌رفته است. بر اساس طب رایج، تواناییِ کورکیومین در بهبود اسکار و تسریع ترمیم انواع مختلفی از زخم‌ها از طریق اثرات ضدالتهابی، ضد میکروبی، آنژیوژنزی و آنتی‌اکسیدانی آن می‌باشد. یکی از اصلی‌ترین اثرات این ترکیب در تسریع ترمیم زخم از طریق تنطیم سیگنالینگ TGF-β1 است. همچنین، تفاوت محسوسی از نظر روش تجویز کورکیومین در ترمیم زخم وجود ندارد.
واژه‌های کلیدی: زردچوبه، کورکیومین، عروق‌الصفر، پوست، ترمیم زخم، طب سنتی ایران
متن کامل [PDF 320 kb]   (2018 دریافت)    
نوع مطالعه: مروری | موضوع مقاله: داروسازی سنتی و طب سنتی
دریافت: 1395/6/20 | پذیرش: 1396/2/9 | انتشار: 1396/10/10
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.